Άρθρο του Economist ρίχνει φως στις συνθήκες που επικρατούν σε συστήματα υγείας παγκοσμίως και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους επικρατεί στα περισσότερα από αυτα ένα καθεστώς χάους.

Το άρθρο αναφέρεται αρχικά στο “πρόσφατο παρελθόν” και πώς επέδρασε η πρόσφατη πανδημία. Οι κυβερνήσεις επέβαλαν lockdown με σκοπό να κερδίσουν χρόνο ώστε να ενισχύσουν, στο ενδιάμεσο, τα νοσοκομεία τους. Ωστόσο, νέες μονάδες που αποκτήθηκαν ή ενισχύθηκαν έμειναν τελικά αναξιοποίητες. Ενδεικτικά, νοσοκομεία τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και τις ΗΠΑ απλώς κατέληξαν να κλείνουν έχοντας δεχτεί ελάχιστους ασθενείς. Αν και σήμερα ακούγονται ιστορίες με νοσοκομεία στην Κίνα που έχουν κατακλυστεί με ασθενείς, είναι νωρίς να πει κανείς αν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις ή μια συστηματική αδυναμία.

Σήμερα, όμως, τα συστήματα υγείας είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης και μάλιστα περισσότερο σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή από το ξέσπασμα της πανδημίας. Ο Economist αναζήτησε στοιχεία και στατιστικά από χώρες, περιφέρειες και μεμονωμένα νοσοκομεία, για να ταυτοποιήσει τα αίτια. Φαίνεται, λοιπόν, πως ασθενείς, γιατροί και νοσηλευτές βιώνουν για πρώτη φορά τις βάναυσες συνέπειες της πανδημίας.

Στην Βρετανία είναι διαθέσιμα υψηλής ποιότητας δεδομένα. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι σε τραγική κατάσταση. Πριν από την πανδημία, ασθενής με ιατρικό πρόβλημα που απαιτούσε επείγουσα αντιμετώπιση (εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή προσβολή) περίμενε κατά μέσο όρο 20 λεπτά για το ασθενοφόρο. Σήμερα περιμένει πάνω από μιάμιση ώρα.

Τον Σεπτέμβριο, η εταιρία δημοσκοπήσεων Ipsos δημοσίευσε μια παγκόσμια έρευνα που περιελάμβανε ερωτήματα για την ποιότητα του συστήματος υγείας σε 20 χώρες, όλες τους πλούσιες. Σε σύγκριση με το 2021, μειώθηκε σημαντικά το ποσοστό των πολιτών που θεωρούσε πως λάμβανε “καλές” ή “πολύ καλές” υπηρεσίες από το σύστημα υγείας της χώρας τους. Στη Βρετανία το ποσοστό αυτό μειώθηκε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες. Στον Καναδά μειώθηκε κατά 10 και στην Ιταλία κατά 12.

Στην Ιταλία, τη χώρα, δηλαδή που έγινε μάρτυρας κάποιων από τις πιο τραγικές εικόνες που έφερε η πανδημία, τα πράγματα φαίνονται και πάλι πολύ άσχημα. Για έναν υπέρηχο μαστού μπορεί μια γυναίκα να χρειαστεί να περιμένει έως και 2 χρόνια. Δραματικές ιστορίες έχουν κατακλύσει τα διεθνή μέσα. Ακόμα και στην Αυστραλία, ο χρόνος που χρειάζεται για να μεταφερθεί κάποιος ασθενής στα επείγοντα έχει αυξηθεί κατακόρυφα σε σχέση με άλλες χρονιές. Το ίδιο ισχύει και για τον Καναδά όπου οι χρόνοι αναμονής έχουν φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ για την χώρα.

Ακόμα και οι πλουσιότερες χώρες είναι πλέον υπό πίεση. Σήμερα στην Ελβετία υπάρχουν λιγότερες διαθέσιμες κλίνες στις ΜΕΘσε σχέση με την πανδημία. Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζει και η Γερμανία.

Οι ΗΠΑ τα πάνε καλύτερα από τις περισσότερες χώρες, χάρη στα τεράστια ποσά που δαπανούν για το σύστημα υγείας τους. Και πάλι, όμως, για πρώτη φορά το ποσοστό πληρότητας ξεπέρασε για πρώτη φορά το 80%.

Διαβάστε περισσότερα εδώ.